Another life!

Hallo allemaal, hier eindelijk weer een stukje op mijn blog. De afgelopen maand hebben Lenneke en ik ons voornamelijk geconcentreerd op ons werk. Het lesgeven gaat erg goed. De kinderen beginnen eindelijk naar ons te luisteren en afgelopen week hebben we zelfs een andere klas les gegeven omdat de leraar ziek was. Ook dat ging goed. We merken dat we er steeds meer handigheid in krijgen om de kinderen te laten luisteren en stil te laten zijn. Afgelopen week zijn we gestart met de bijlessen. We hadden aan de hand van de resultaten van de kinderen een groepje kinderen geselecteerd die vrijwel nog niet konden reken. Van dit groepje vielen er nog een aantal kinderen af die geen engels spreken en kinderen die niet tegen ons willen praten. Uiteindelijk bleef er een groepje van drie kinderen over die nodig bijles nodig hadden. Deze kinderen snapte 1+1 nog niet eens.

De bijlessen gaan goed en de kinderen zijn erg enthousiast. Ook merken we dat we ze echt iets kunnen leren.

De kinderen die bijles volgen!

Uitleg geven!

De kinderen in de klas!

Ons schoolbord:)

Na het lesgeven gaan Lenneke en ik regelmatig naar het zwembad, naar een vriend om een film te kijken of lekker slapen. Het is overdag zo verschrikkelijk warm dat we vaak geen energie en puf \hebben om iets te doen.

Aan het einde van de middag gaan we altijd voetbal kijken.. Salam en Joseph voetballen allebij en nog wat andere vrienden die we kennen. Het is leuk om naar te kijken. Vooral omdat het ene team met t-shirt aan speelt en het andere team met t-shirt uit:)

De afgelopen weekenden hebben we niet zoveel gedaan. We gaan vaak een hapje eten en wat drinken. Afgelopen weekend was het fire festival. Ik weer niet precies ter ere van wat. Iedereen verzamelt zich bij het huis van de cheef van een district. Er worden messen, geweren, pistolen, vuurwerk en veel stro op stokken mee genomen. Als de cheef naar buiten komt kan het feest beginnen en lopen ze een optocht. Ondertussen wordt het stro in de brand gestoken, steekt iedereen vuurwerk af en schiet iedereen in het wild in de ronde met zijn geweer of pistool. Het was erg apart om mee te maken maar niet echt heel veilig volgens mij.

Alles gaat prima. We merken alle twee dat we redelijk gewend raken aan het leventje hier. Ook met onze hond tosti gaat alles prima. Hij gaat eindelijk luisteren naar zijn naam. We ontdekken hier steeds meer lekker eten, en af en toe gaan we dan ook lekker uit eten. Het koken in ons eigen huis gaat ook prima en met onze gezondheid gaat het gelukkig ook goed. We proberen ons om de week te laten testen op malaria zodat we er op tijd bij zijn mocht er iemand ziek zijn.

Een heerlijk visje met Red Red!

Tosti (L)

Het zwembad!

Heerlijk een bak rijst van de straat voor maar 3 cedi (€1,25) I love it!

Onze keuken na een avondje koken:p

Super lief!!! Tekeningen van de kindjes van de creche..:) Heel blij mee!!

Hoogte en dieptepunten...

Hallo allemaal,

Dit keer is het echt lang geleden dat ik iets op mn blog geschreven heb. Er is dan ook een hoop gebeurd. Ik zal beginnen bij het begin. Ongeveer 4 weken geleden hebben we onze laatste week les gegeven tot nu toe. Dit was een hectische week. De leraar was ziek dus Lenneke en ik moesten met zijn 2en les geven. Dat was een hele opgave. Vooral omdat de kinderen niet echt naar ons wilden luisteren. Gelukkig kwamen andere leraren regelmatig kijken hoe we het ervan af brachten en waar nodig deelden ze een tik uit. Uiteindelijk kwam de headmaster ons een handje helpen. Hij gaf dan een poosje les aan onze klas voor de pauze. Dit hielp ook goed want de kinderen luisterden dan veel beter en wij konden ze na de pauze ook wat langer stil houden. 

Het is toch nog een hele klus om voor de klas te staan. Nu we een tijdje zo bezig zijn merken we dat er grote verschillen van niveau. Sommige kinderen kunnen nog niet eens tellen terwijl andere kinderen al min sommen kunnen uitrekenen. Lenneke en ik willen proberen om dat niveau te verkleinen en extra aandacht te schenken aan de kinderen die echt ver achterlopen en bijles nodig hebben. Het was een leuke maar zware week, nu we echt zelf de klas hebben les gegeven merken we dat we er steeds handiger in worden en ook merken we dat onze manier van straffen (juist niet slaan) beetje bij beetje gaat werken.

In het weekend hebben zijn we op bezoek geweest bij een aantal andere Nederlanders die al een poosje in Tamale werken. Het was een gezellige avond met een beetje vreemde afloop. Toen we naar huis wilden hadden we een taxi gebeld en 2 andere jongens wilden ook wel gebruik maken van deze taxi. Het handigste was om eerst naar ons huis te rijden. Dit deden we dan ook. Eenmaal bij ons huis aangekomen wilde de taxichauffeur de andere jongens niet verder mee nemen omdat hij al eerder problemen met hun had gehad vertelde hij. Wij vonden het vreemd en merkten dat de sfeer niet echt gezellig werd dus we zijn de taxi uitgestapt en naar de poort van ons huis gerend en hebben onze broertjes wakker gemaakt. We hebben wat geschreeuw gehoord maar voor de rest hadden wij geen zin in ruzie. 

Dit weekend merkten we dat niet iedereen blij was met onze komst. We merkten dat sommige locale mensen het helemaal niet leuk vonden dat wij er weer waren en dat er praatjes over ons de ronde gingen. Dit was erg vervelend allemaal om te horen en ook na wat er met de taxi was gebeurd besloten we de week erop vrij te nemen van ons werk en naar Bolga te gaan om onze gastgezinnen van vorig jaar te bezoeken. De planning was om aan het eind van de week te gaan en het weekend in Bolga te blijven. Helaas liep dat iets anders. Op maandag onze eerste vrije dag stond ineens de taxichauffeur voor ons huis met 6 boze manen. Ze wilden ons mee nemen naar het politie om ons te laten getuigen van een vechtpartij. Wij hadden helemaal niets mee gekregen van een vechtpartij dus we wilden ook niet mee. Gelukkig werden we goed beschermd door de moeder hier in huis. Ze barricadeerde de deuren en vond dat er niemand meer in of uit het huis mocht totdat haar zoon thuis was. Uiteindelijk zijn we niet naar het politie geweest om te getuigen.

Bolga

Na al het gedoe van de politie besloten we woensdag met 2 vrienden op de motor naar Bolga te gaan. We waren er echt aan toe en hadden er zin in. We zaten natuurlijk op de afgesproken tijd 12:00 klaar. Maar het zou Ghana niet zijn als die jongens er natuurlijk niet waren om die tijd. Om 13:00 zijn we maar eens gaan bellen. Wat bleek, ze waren aan het wachten op stoelen die een van de jongens om 11:55 had besteld voor zijn nieuwe huis. Als die afgeleverd waren konden we vertrekken. Toen we om 15:00 nog zaten te wachten hebben we besloten om vandaag niet meer te gaan. Gelukkig bood een andere vriend ons aan om de volgende dag met de auto te gaan. Dat klonk als een heel goed plan dus donderdag om 10:00 afgesproken tijd zaten wij weer paraat. We hadden verwacht dat we iets later zouden vertrekken maar ons humeur werd er niet beter op toen de jongens ons om 12:00 pas op kwamen halen. Om 13:00 reden we dan eindelijk weg uit Tamale.

Het was heel vreemd om weer terug te zijn in Bolga. Toen we aan kwamen hebben we een guesthouse gezocht en eten gehaald. Het regende hard dus we hebben niet veel bijzonders gedaan. Vrijdag was het Salla, een feest van de moslims. Onze beide gastgezinnen waren moslim en Salam vertelde dat ze het erg leuk zouden vinden als we ze op deze dag zouden bezoeken. Als eerste hebben we voor ieder gezin 2 guinnifouls (parelhoenen) gekocht op de markt als cadeau. Daarna zijn we als eerst Lenneke dr gastgezin gaan bezoeken. Het was erg leuk om ze weer te zien en ook hun waren blij om ons weer te zien. Moeder ging gelijk aan de slag om te koken. Heerlijk was het.

Daarna gingen we naar mijn gastgezin. Hier was duidelijk te zien dat het een feestdag was. Er hing een dood beest in de compound en overal zag je koppen en benen van beesten in bakjes liggen. Mijn gastgezin was ook erg blij dat we er weer waren. Ook hier kregen we eten en hebben we nog gezellig wat gekletst.

Na het bezoeken van de gastgezinnen zijn we naar een pito bar geweest. Hier hebben we voor het eerst pito gedronken. Het is een locaal gebrouwen drank wat ik een beetje naar bier vind smaken.

Nadat we terug waren in het guesthouse voelde ik me niet zo lekker. Ik ben dan ook op tijd gaan slapen. De volgende ochtend voelde ik me nog steeds niet goed. Ik had ook verhoging. We zijn dan ook op tijd vertrokken naar Tamale terug omdat ik niet in Bolga naar het ziekenhuis wilde. Dat vond ik vorig jaar toch een ramp.

Het ziekenhuis

Eenmaal thuis aangekomen heb ik wat geslapen maar ging het nog niet veel beter. Uiteindelijk had ik bijna 40 graden koorts en moest ik wel met spoed naar het ziekenhuis. Helaas moesten we eerst ruim anderhalf uur wachten op iemand die ons kon brengen. In het ziekenhuis kreeg ik gelijk een infuus en werd ik behandeld voor malaria. 

In eerste instantie dacht ik zelf niet dat ik malaria had omdat ik alleen hoge koorts had en verder niets. De volgende dag werd ik getest en bleek ik malaria te hebben. Ik mocht naar huis met heel erg veel pillen. Helaas lukte dit niet dus de volgende dag zat ik weer in het ziekenhuis. Nu zat het ziekenhuis vol dus toen moest ik naar een ander ziekenhuis. We zijn naar een militair ziekenhuis gegaan dicht bij onze woning in de buurt. Hier ging het gelukkig wel snel. Ik kreeg gelijk een infuus en injecties maar helaas mocht ik dezelfde avond weer naar huis met pillen. Ook dit lukte niet dus de dag daarna werd ik voor 3 dagen opgenomen in het militaire ziekenhuis. 

Gelukkig ben ik nu een eind opgeknapt. Ik heb nog veel last van mn buik en van mn maag. Ook moet ik nog een kuur slikken voor blaasontsteking wat ook niet echt bevorderlijk is. Voor de rest is de malaria nu weg en voel ik me een stuk beter.

De dag dat ik thuis kwam uit het ziekenhuis was er een verassing voor ons. Onze puppy: TOSTI waar wij voor mogen zorgen totdat we weg gaan:)

A different world

Hallo allemaal,

Het is alweer een poosje geleden dat ik wat op mijn blog geschreven heb. Lenneke en ik zitten inmiddels al drie weken in Tamale en zijn al twee weken aan het werk.

Het leventje was weer even wennen hier in Tamale. De eerste week hebben we dan ook nog niet gewerkt. We zitten in een gedeelte van de stad wat we nog niet kenden dus het was fijn om het eerste weekje te wennen. We hebben spulletjes voor onze keuken gekocht en onze kamer verder ingericht.

Ook het eten koken gaat prima! We hebben zelfs aardappels gevonden op de markt dus we kunnen lekker gebakken aardappels maken.

De tweede week zijn we gestart met ons vrijwilligerswerk. Helaas niet in het weeshuis omdat dat te ver weg was van ons huis. Het zou niet te doen zijn om daar iedere dag met een taxi naar toe te gaan.  We zijn aan het werk gegaan op een prive school. Een minuut lopen vanaf ons huis. We zijn begonnen op de dagopvang. Dat leek ons wel een goed idee... Daar kwamen we helaas heel snel van terug. De kindjes zijn erg schattig maar we hadden er niet op gerekend dat de helft geen luier zou dragen en dat er geen speelgoed zou zijn om mee te spelen. De kinderen huilden de hele dag en plasten en poepten regelmatig op de vloer.... Dat vond ik maar niets. De volgende dag zijn we naar een andere klas gegaan. Deze kinderen waren wat 3 jaar denk ik.. Ook dit vond ik maar nix want de klas was veel te groot. 92 leerlingen! Ook deze kinderen hadden geen speelgoed. De volgende dag zijn we nog naar een andere klas gegaan maar het bleef gaos. Donderdag zijn we naar wat oudere kinderen gegaan van 5 en 6 jaar oud. We wilden eigenlijk geen les geven maar we wilden wel kijken hoe dat zou gaan. Gelukkig hadden we het erg naar ons zin. De klas bestond uit 30 leerlingen en was dus niet extreem groot. De kinderen leerden rekenen, lezen en schrijven. We vonden het een leuke klas dus we hebben gevraagd of we hier 5 maanden mochten les geven. Het viel voor ons helaas wel een beetje tegen dat het werken met de kleine kinderen zo tegen viel. Gelukkig hebben we het nu ook naar ons zin, ook is het vooral erg moeilijk om de klas stil te houden. Voornamelijk omdat ze niet goed naar ons willen luisteren. Dit komt volgens de leraar doordat wij geen stok gebruiken om mee te slaan. We hebben duidelijk aangegeven dat we dat niet prettig vinden en ook echt niet gaan slaan in de periode dat we op de school werken.

Ons lokaaltje waar we les geven. We hebben afgesproken met de directeur dat we 5 dagen in de week van 8:00 tot 12:00 les geven. Dit vonden we wel een prettige tijd, zeker nu de hitte eraan komt. S'middags ga ik regelmatig kijken bij de cultural dance lessen van Salam. Hij doet cultural dans met een groep locale jongeren en het is erg leuk om daar naar te kijjken. Savonds gaan we regelmatig wat drinken in een leuk tentje in de buurt.

Voor de rest gaat het goed om te wennen. Het weer wordt steeds warmer. Nu is er nog af en toe een bui maar dat wordt steeds minder. Ook wordt het steeds warmer overdag en koelt het minder af als het nacht wordt. We zijn al redelijk gewend in ons huisje. Deze week hebben we insectspray gekocht omdat we heel veel kakkerlakken, spinnen en andere vreemde dieren in onze kamer hadden. Afgelopen week hebben we ons getest op malaria, gelukkig was de test negatief maar we weten niet of de test zo betrouwbaar is. We moeten er toch alert op blijven.

                                                         Traditionele dans

                Zo vind ik ze wel schattig, maar 30 van die kleine kindjes is wat veel in een klas..

Op stap

Mn haar wordt zelfs gevlochten door een man:)

Gezellig een hapje eten:)

Nu heb ik jullie weer even bij gepraat over mijn gebeurtenissen hier! Ik houd jullie op de hoogte!

Liefs

Kalyani

Van Amsterdam naar Tamale (Ghana)

Hier is dan eindelijk mijn eerste berichtje vanuit Ghana. Het heeft even geduurd maar hier gaat alles niet zo snel.. Ik zal maar vanaf het begin beginnen. Zaterdag 15 september 2012 zijn we vanaf Amsterdam vertrokken naar Accra, de hoofdstad van Ghana. We hebben 8 uur gevlogen en een tussenstop gehad van 3 uur op Lissabon. Onze reis is erg goed verlopen, het eten was lekker en de tweede helft van de reis hadden we zelfs 3 stoelen tot onze beschikking zodat we lekker konden liggen.

Accra
Aangekomen in Accra zijn we opgehaald door de oom van Lenneke die in Accra woont. We hebben heerlijk geslapen in een ontzettend mooie slaapkamer. Het was fijn om een lekker schoon bed te hebben en een normale wc en douche..

Big Milly's Backyard
Na een nacht heerlijk geslapen te hebben heeft de oom van Lenneke ons naar ons hotel: Big Milly's Backyard gebracht. Een leuke plaats waar veel backpackers en vrijwilligers verblijven aan het begin of einde van hun reis in Ghana. Het was heerlijk om een weekje helemaal nix te doen en lekker vakantie te houden. We hebben dan ook lekker gegeten, gezwommen en heerlijk nix gedaan..

Het huisje waarin we sliepen was erg schattig, we hadden zelfs een hond die elke keer bij ons terug kwam. Onze wc was buiten. Wat was niet zo praktisch omdat de zon overdag op de zwarte wc bril brandde zodat je er met geen mogelijkheid meer op kon zitten. S'nachts zaten er veel beesten en was je eigenlijk ook niet veilig op de wc. Als toppunt hebben we een keer met een paraplu op de wc gezeten omdat het hard regende en we toch echt een keer moesten..

Onze Engelse vriend Myles die we hebben ontmoet in Big Milly's. 

Tamale
Vrijdag zijn we vertrokken naar Tamale. We zagen er beiden erg tegenop omdat het een reis zou worden van ongeveer 13 uur in een bus. Helaas begon het drama al voordat we het busstation bereikt hadden. De taxichauffeur wist het goede busstation niet te vinden en omdat het langer had geduurd dan gepland was wilde hij meer geld. Eenmaal aangekomen op het busstation begon iedereen aan onze tassen te trekken en wilde iedereen ook daar geld voor. Eenmaal in de bus vertrok de bus een uur later dan gepland. Er werd de hele rit keiharde Bob Marley muziek gedraaid, dat is leuk voor een uurtje maar dan is het voor mij ook klaar. Daarnaast stopt regelmatig omdat iemand dan iets wilde kopen of omdat de chauffeur weer iets moest doen. Het schoot niet echt op. Nadat we voorbij Kumassie waren besloot de chauffeur te stoppen met rijden en anderhalf uur te gaan slapen. Onze stemming was niet bepaald vrolijk. Uiteindelijk zijn we na een reis van 17 uur aangekomen in Tamale. Hier stond Joseph ons op te wachten met een vriend. Hij bracht ons naar een hostel. We waren zo moet dat we heel veel hebben geslapen. Zaterdagavond hebben we wat gedronken en gegeten bij een leuk restaurantje, daarna zijn we nog even naar de club geweest. Toen we thuis kwamen zat er een enorme spin boven mijn bed. We hebben een half uur met een vliegemepper op mij bed gestaan maar we durfden hem niet dood te maken... Uiteindelijk kwam een klein jongetje hem dood maken..

Ons eigen huisje
Nadat we een dag en nacht lekker hadden uitgerust hebben we de volgende dag onze spullen gepakt en zijn we vertrokken naar het huis waar we de komende 5 maanden gaan wonen. We vonden het allebei erg spannend en wisten niet goed wat we konden verwachten. Eenmaal aangekomen wisten we niet zo goed wat we ervan moesten vinden. De baas en familie van de man van de organisatie woont ook in hetzelfde huis. Voor onze wc moeten we door de compound (naar buiten naar een ander gedeelte van het huis). We moesten hier erg aan wennen. Nu we een paar dagen verder zijn, onze kamers hebben ingericht en gewend zijn aan de omgeving heb ik het naar mijn zin. Gisteren zijn we om spulletjes geweest om te gebruiken voor het koken.

Ik merk aan mezelf dat ik last heb van de temperatuur en moet wennen aan het leven. Ik ben wat verkouden en heb keelpijn. Als de zon er is is het erg warm maar als het ineens gaat regenen is het koud dus ik denk dat het daardoor komt.. Voor de rest gaat het prima. Ik zie het helemaal zitten om hier een poos te blijven. Maandag gaan we beginnen in het kindertehuis. Ik houd jullie op de hoogte van mijn belevenissen!

Liefs Kalyani