Dit keer is het echt lang geleden dat ik iets op mn blog geschreven heb. Er is dan ook een hoop gebeurd. Ik zal beginnen bij het begin. Ongeveer 4 weken geleden hebben we onze laatste week les gegeven tot nu toe. Dit was een hectische week. De leraar was ziek dus Lenneke en ik moesten met zijn 2en les geven. Dat was een hele opgave. Vooral omdat de kinderen niet echt naar ons wilden luisteren. Gelukkig kwamen andere leraren regelmatig kijken hoe we het ervan af brachten en waar nodig deelden ze een tik uit. Uiteindelijk kwam de headmaster ons een handje helpen. Hij gaf dan een poosje les aan onze klas voor de pauze. Dit hielp ook goed want de kinderen luisterden dan veel beter en wij konden ze na de pauze ook wat langer stil houden.
Het is toch nog een hele klus om voor de klas te staan. Nu we een tijdje zo bezig zijn merken we dat er grote verschillen van niveau. Sommige kinderen kunnen nog niet eens tellen terwijl andere kinderen al min sommen kunnen uitrekenen. Lenneke en ik willen proberen om dat niveau te verkleinen en extra aandacht te schenken aan de kinderen die echt ver achterlopen en bijles nodig hebben. Het was een leuke maar zware week, nu we echt zelf de klas hebben les gegeven merken we dat we er steeds handiger in worden en ook merken we dat onze manier van straffen (juist niet slaan) beetje bij beetje gaat werken.
In het weekend hebben zijn we op bezoek geweest bij een aantal andere Nederlanders die al een poosje in Tamale werken. Het was een gezellige avond met een beetje vreemde afloop. Toen we naar huis wilden hadden we een taxi gebeld en 2 andere jongens wilden ook wel gebruik maken van deze taxi. Het handigste was om eerst naar ons huis te rijden. Dit deden we dan ook. Eenmaal bij ons huis aangekomen wilde de taxichauffeur de andere jongens niet verder mee nemen omdat hij al eerder problemen met hun had gehad vertelde hij. Wij vonden het vreemd en merkten dat de sfeer niet echt gezellig werd dus we zijn de taxi uitgestapt en naar de poort van ons huis gerend en hebben onze broertjes wakker gemaakt. We hebben wat geschreeuw gehoord maar voor de rest hadden wij geen zin in ruzie.
Dit weekend merkten we dat niet iedereen blij was met onze komst. We merkten dat sommige locale mensen het helemaal niet leuk vonden dat wij er weer waren en dat er praatjes over ons de ronde gingen. Dit was erg vervelend allemaal om te horen en ook na wat er met de taxi was gebeurd besloten we de week erop vrij te nemen van ons werk en naar Bolga te gaan om onze gastgezinnen van vorig jaar te bezoeken. De planning was om aan het eind van de week te gaan en het weekend in Bolga te blijven. Helaas liep dat iets anders. Op maandag onze eerste vrije dag stond ineens de taxichauffeur voor ons huis met 6 boze manen. Ze wilden ons mee nemen naar het politie om ons te laten getuigen van een vechtpartij. Wij hadden helemaal niets mee gekregen van een vechtpartij dus we wilden ook niet mee. Gelukkig werden we goed beschermd door de moeder hier in huis. Ze barricadeerde de deuren en vond dat er niemand meer in of uit het huis mocht totdat haar zoon thuis was. Uiteindelijk zijn we niet naar het politie geweest om te getuigen.
Bolga
Na al het gedoe van de politie besloten we woensdag met 2 vrienden op de motor naar Bolga te gaan. We waren er echt aan toe en hadden er zin in. We zaten natuurlijk op de afgesproken tijd 12:00 klaar. Maar het zou Ghana niet zijn als die jongens er natuurlijk niet waren om die tijd. Om 13:00 zijn we maar eens gaan bellen. Wat bleek, ze waren aan het wachten op stoelen die een van de jongens om 11:55 had besteld voor zijn nieuwe huis. Als die afgeleverd waren konden we vertrekken. Toen we om 15:00 nog zaten te wachten hebben we besloten om vandaag niet meer te gaan. Gelukkig bood een andere vriend ons aan om de volgende dag met de auto te gaan. Dat klonk als een heel goed plan dus donderdag om 10:00 afgesproken tijd zaten wij weer paraat. We hadden verwacht dat we iets later zouden vertrekken maar ons humeur werd er niet beter op toen de jongens ons om 12:00 pas op kwamen halen. Om 13:00 reden we dan eindelijk weg uit Tamale.
Het was heel vreemd om weer terug te zijn in Bolga. Toen we aan kwamen hebben we een guesthouse gezocht en eten gehaald. Het regende hard dus we hebben niet veel bijzonders gedaan. Vrijdag was het Salla, een feest van de moslims. Onze beide gastgezinnen waren moslim en Salam vertelde dat ze het erg leuk zouden vinden als we ze op deze dag zouden bezoeken. Als eerste hebben we voor ieder gezin 2 guinnifouls (parelhoenen) gekocht op de markt als cadeau. Daarna zijn we als eerst Lenneke dr gastgezin gaan bezoeken. Het was erg leuk om ze weer te zien en ook hun waren blij om ons weer te zien. Moeder ging gelijk aan de slag om te koken. Heerlijk was het.
Daarna gingen we naar mijn gastgezin. Hier was duidelijk te zien dat het een feestdag was. Er hing een dood beest in de compound en overal zag je koppen en benen van beesten in bakjes liggen. Mijn gastgezin was ook erg blij dat we er weer waren. Ook hier kregen we eten en hebben we nog gezellig wat gekletst.
Na het bezoeken van de gastgezinnen zijn we naar een pito bar geweest. Hier hebben we voor het eerst pito gedronken. Het is een locaal gebrouwen drank wat ik een beetje naar bier vind smaken.
Nadat we terug waren in het guesthouse voelde ik me niet zo lekker. Ik ben dan ook op tijd gaan slapen. De volgende ochtend voelde ik me nog steeds niet goed. Ik had ook verhoging. We zijn dan ook op tijd vertrokken naar Tamale terug omdat ik niet in Bolga naar het ziekenhuis wilde. Dat vond ik vorig jaar toch een ramp.
Het ziekenhuis
Eenmaal thuis aangekomen heb ik wat geslapen maar ging het nog niet veel beter. Uiteindelijk had ik bijna 40 graden koorts en moest ik wel met spoed naar het ziekenhuis. Helaas moesten we eerst ruim anderhalf uur wachten op iemand die ons kon brengen. In het ziekenhuis kreeg ik gelijk een infuus en werd ik behandeld voor malaria.
In eerste instantie dacht ik zelf niet dat ik malaria had omdat ik alleen hoge koorts had en verder niets. De volgende dag werd ik getest en bleek ik malaria te hebben. Ik mocht naar huis met heel erg veel pillen. Helaas lukte dit niet dus de volgende dag zat ik weer in het ziekenhuis. Nu zat het ziekenhuis vol dus toen moest ik naar een ander ziekenhuis. We zijn naar een militair ziekenhuis gegaan dicht bij onze woning in de buurt. Hier ging het gelukkig wel snel. Ik kreeg gelijk een infuus en injecties maar helaas mocht ik dezelfde avond weer naar huis met pillen. Ook dit lukte niet dus de dag daarna werd ik voor 3 dagen opgenomen in het militaire ziekenhuis.
Gelukkig ben ik nu een eind opgeknapt. Ik heb nog veel last van mn buik en van mn maag. Ook moet ik nog een kuur slikken voor blaasontsteking wat ook niet echt bevorderlijk is. Voor de rest is de malaria nu weg en voel ik me een stuk beter.
De dag dat ik thuis kwam uit het ziekenhuis was er een verassing voor ons. Onze puppy: TOSTI waar wij voor mogen zorgen totdat we weg gaan:)
